سکوت نه از بي صداييست.


نفس هست و حرف هم.

ناگفته ها و گفته شده ها. شنيده ها و نشنيده ها.

سکوت از نبودن بغض نيست. از بي دردي نيست.


سکوت از عادت نيست. از روزمرگي و فراموش شدگي. از خواب و

رخوت و بي حوصلگي. از دلتنگي.

سکوت از فريادهاي در گلو مانده است و نعره هايي که هيچ وقت

شنيده نشد.

همه چيز هست و گوشي نيست براي شنيدن. جز سکوتي که گاه و

بيگاه همدم فريادهايي است که بي خبر و ناخواسته از روزهايي دور

ميايد.

از دلتنگيهايي که فراموش شده. از خيانتهايي که به روزگار شده.

نه انگار.... باز هم حرفي نيست.